2. Sahur gua tak pernah miss. Rekod nih. baik kat umah mahupun kat opis. Bila kat umah, pukul lima ada isteri gerak dengan penuh lemah lembut. Walaupun gua tahu beliau memang tengah lemah dengan keadaan perut macamtu. Susah payah bangun utk siapkan makan. Bila kat opis, ada saja bekal ditapaukan. Pukul 5 pagi, telepun gua sampai bangun untuk sahur - kalo gua tertido la.
3. Sekali aritu, beliau berbuka di hotel atas seponser opis dan time tu jugak kebetulan gua kerja sif petang. Makannay tak berapa selera katanya - sebab beliau sedap2 makan mewah2, suami duk opis makan nasik bungkus saja. Sedih amat dengarnya.
4. Ralat sikit, tem petang2 nak berbuka je ada laa naik pening sikit. Bila tanya nak bebuka apa, masing2 tak tahu. Biasa~
5. Sanggup beliau buatkan tepung teri mandi feberet gua walaupun skill buat kuih beliau ada sikit2 saja. Walaupun tak macam arwah mak gua punya, tapi effort yang dibubuh dalam tu buat benda tu rasa lengkap - kasih sayang nama dia.
6. Terawih banyak lompong2 ini tahun. Satu kekangan kerja. Alasan lain tak diketahui.kihkihkih~
7. Belanja untuk perayaan sangat limited. Sebab nak menyambut Paiseh Jr diberi priority 100%. Tak ada kompromi. Alhamdulillah.... siap sedia dah semuanya.
8. Tahun ni jugak tahun ke-2 besday gua dalam bulan puasa. Dan selebrasinya biasa2 saja. Makan sedap itu mesti walaupun lepas waktu berbuka. Paling terharu, gua dapat adiah yang dah setahun tertangguh. Walaupun terdelay seminggu pemberiannya. Subhanallah.. Tuhan saja tahu gua punya happiness macamana. Terima kasih Syamira Shaedi.
9. Belum sempat bawak balik menantu berpuasa di kampung sebab kemampuan yang terhad. Cuti + tak larat nak travel jejauh. Tak apa lah. Asalakan mereka sihat. Insyaallah tahun depan kite balik bertiga ye =).
10. Fell raya hanya 50-50. Eh. 20-70 saja mungkin. Yang 70 tu honestly kabor, gua lagi teruja nak tunggu kedatangan Paiseh Jr.huhuhu~
Hey kamu.. cepatlah sikit.
Kami tak sabar nak jumpa ni~
