Sebab Gua Suka Bercakap Dengan Hujan Petang2

"Jom laa weh...!" Copin dah mula naik angin manja2 tengok gua maseh tot tet tot tet berpesanan ringkas. Hujan kat luar makin lebat bersama angin kepul2 tamil. Daripada duduk saja2 kat rumah takde buat apa selain pasang lagu kuat2 macam aristokrat, gua ajak Copin pegi membeli belah cari beg ala Kero Keropi untuk gua ke tempat jauh minggu depan.

"Wooo.. lebat gile~" gua kagum dengan kejadian tuhan bila sampai di muka pintu. Copin dah stenbai dengan payung awek2 mahu ke kereta beliau - Cik Eli.

"Ko pegi laa amik kete. Aku tunggu sini..." getus gua bila tengok Copin masih berpayung tengah teduh tunggu gua. Lagaknya mahu ajak berpayung sekali. Gile! Macam....

Baru laa beliau gerak. Gua simpan siku balik kemas2. Kalu buat2 tanya lagi tadi harus dah lekuk kepala beliau.

....

Cik Eli dah di parkir. Gua masih di pintu.
Jaraknya kira2 dalam 4 meter. 2 teduh. 2 hujan.
Lebat. Macam sembang budak2 MLM.
Kalu orang2 biasa ni memang lenjun juga kalu kena.
Dengan dressing smart2 nak gi Kolumpo, takkan nak basah2 pula. Rugi la seringgit gua punya perfume.
Gua pasang kuda2.
Nafas gua tarik dalam2. Pernafasan biar kena. Baru laa menjadi gua punya jurus cilok hujan.

Dengan sekali henjut gua dah masuk dalam kereta. Tangkas tak patut.

Bukk!!

Pintu kereta gua tutup. Beg2 gua kasi letak belakang.
Rambut gua kembali spak ke tepi. Masih kacak.

Copin masuk gear gostan.
Gua pandang depan. Ada sesuatu yang tak kena. Sangat tak kena.

"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa....!!!!!!!!!!!" spontan gua menjerit. Nyaring juga iras2 Kris Dotri.

"Apesal? Nape weh..??" Copin yang memang pesen mudah kelangkabut dah jadi kalut tak tentu hala.

"Tu~" gua muncung hala ke rumah.






Pintu maseh tebuka~
Sekali lagi gua kena kelahi dengan hujan. Demm~