Hormat

Satu malam di rumah orang kawen. Selesai gua menyenep pengantin sanding2, seorang makcik main cuit2 blakang gua. Gua toleh. Senyum.

"Eh dik, nak tengok gambar boleh? Lawa tak?" kurius tak patut beliau punya lagak.

Gua tekan butang display kat Che Nik. Terpapar foto2 yang gua senep. Memang... errr... boleh tahan. Gua tunjuk kat makcik tadi. Kalo ikutkan pantang gua punya sifu, gambar dalam kamera memang tak boleh unjuk kat sape2. Tapi ni dengan orang tua2 tak boleh sombong2. Gua kasi kelonggaran sikit. Imej remaja kena jaga.

"Ee.. cantek2 la gambar ni dik." mata masih tak lepas daripada display Che Nik. Khusyuk kemain.

"Lagi.. lagi..." ada demand.

Gua kasi skrol lagi. Terpampang imej anak dara beliau.

"Cantek lah dik. Kasi akak boleh?" kali ni mata dah pandang gua. Dengan secalit mood kesian.

"Errr.. skang ni tak boleh lagi kak. Saya kena transfer dulu dalam kompiter. Nanti dah siap sume akak mintak laa kat pengantin ye?" gua kasi ekspelin cara paling simple.

"Skarang tak boleh ke dik?" kali ni ada campur mood kecewa pulak.

"Tak boleh lagi laa kak. Takde kompiter nak transfer ni." hormat tu hormat juga. Tapi dah menda kerja memang gua tak kompromi. Takat hajat mini2 tu boleh runding lagi.

"Pakai bluetooth tak boleh ke dik??"

Gua tutup mulut kuat2 tahan gelak.

Hormat.. hormat~